Ka dy pika interesante në bastisjen e nisur në orët e para të mëngjesit të së enjtes së 29 gushtit nga ushtarët amerikanë dhe irakianë kundër Shtetit Islamik, në një cep të largët të shkretëtirës së Irakut.

E para është njeriu në qendër të gjuetisë: tani për tani emri i tij nuk është bërë ende i ditur dhe as nëse ai u kap, u vra apo arriti të arratisej. Por nga ajo pak që ka ndodhur, ai kishte për detyrë të drejtonte sulmet në Evropë dhe Lindjen e Mesme.

Kjo ndoshta shpjegon madhësinë e bastisjes: dyqind burra, pjesërisht të ardhur në helikopterë, të cilët rrethuan katër ndërtesa të vogla anonime dhe vranë katërmbëdhjetë burra nga Shteti Islamik, të cilët kishin me vete armë, dokumente, arkiva dhe rripa shpërthyes – sikur ata ishin mësuar me mundësinë e një sulmi të papritur dhe për këtë arsye ishin të gatshëm të mos kapeshin të gjallë. Materiali i marrë në vend është në duart e analistëve të inteligjencës.

Shtatë ushtarë amerikanë u plagosën, shumica nga një granatë që njëri prej tyre hodhi keq.

Por edhe sikur të mos donim t’u besonim deklaratave shumë të shkurtra të Pentagonit, që konfirmuan operacionin, dhe atyre pak më të gjata të forcave irakiane (të cilët megjithatë u turpëruan nga prania e amerikanëve), fakti mbetet.

Se Shteti Islamik po fokusohet sërish në operacionet në Evropë dhe sapo e ka njoftuar. Grupi ka një buletin zyrtar, i cili publikohet në format PDF çdo të enjte në mbrëmje në internet, në gjuhën arabe. Çdo javë ka një editorial që zë të gjithë faqen e tretë.

Në fund të gushtit titulli i editorialit ishte: “Një Xhihad në Evropë!”.

Fuqia e një thike

Teksti shpjegon se Zoti nuk u beson kurrë besimtarëve të tij detyra përtej fuqive të tyre dhe për këtë arsye edhe një therje me thikë në emër të Shtetit Islamik është e dashur në sytë e tij. Ai vëren se ka një thikë në çdo kuzhinë dhe më pas mburret se Gjermania sapo është detyruar të shtrëngojë ligjet e thikës, në përpjekje për të ndaluar sulmuesit e mundshëm.

Një xhihad në Evropë, pra, i përbërë nga vullnetarë të shpërndarë, të cilët, para se të nisin sulmet e tyre, i dërgojnë Shtetit Islamik video në të cilat betohen për besnikëri. Ata nuk janë pjesë e Shtetit Islamik, por bëhen pjesë e tij në momentin që fillojnë të vrasin.

Në qershor, një djalë i armatosur me një hark vrau rojën e hyrjes në ambasadën izraelite në Beograd. Në fillim të gushtit, ylli më i famshëm i popit në botë, Taylor Swift, anuloi tre koncerte në Vjenë, sepse autoritetet zbuluan se tre sulmues donin të sulmonin fansat e saj me bomba dhe thika të bëra vetë.

Informacioni arriti te austriakët nga CIA, e cila ka vetëm një mënyrë për t’i parandaluar këto sulme: të përgjojë, kur të ketë sukses, bisedat e vrasësve të mundshëm masiv, ndërsa ata komunikojnë qëllimet e tyre me kontaktet e tyre të Shtetit Islamik.

Nuk ndodh gjithmonë. Të premten, më 23 gusht, një tjetër rekrut goditi me thikë tre persona në rrugë në Solingen, Gjermani, teksa i dërgoi videot e tij Shtetit Islamik, para dhe pas sulmit, dhe dy ditë më vonë u dorëzua në polici.

Nga shkretëtira në Evropë

Pika e dytë interesante e bastisjes është se Shteti Islamik, tradicionalisht, e sheh shkretëtirën e Anbarit si një vend për t’u përballur me një periudhë mistike të qëndresës dhe rezistencës ndaj krizave të tij ciklike, përpara se të bëhet sërish i fortë.

Ky ishte rasti në vitin 2010, kur liderët e kohës u vranë në një bastisje identike nga amerikanët dhe irakianët, të zëvendësuar menjëherë nga Abu Bakr al Baghadi, i cili më pas shpalli Kalifatin nga Mosuli vetëm katër vjet më vonë.

Tani kriza, nga këndvështrimi i fanatikëve, duket më pak e thellë se atëherë. Vitin e fundit, Shteti Islamik ka dyfishuar operacionet e tij në Siri dhe Irak dhe – ndryshe nga viti 2010 – po drejton një fushatë gjigante të luftimeve për zgjerim në Sahelin Afrikan.

Shtetet në rajon, duke u përballur me grusht shteti, nuk janë në gjendje të mbajnë nën kontroll ekstremistët dhe rivalët e tyre ekstremistë të lidhur me Al Kaedën. Një ekspert belg që mban një sy në Sahel, Pieter Van Ostaeyen, shpjegon se të gjitha shifrat janë në rritje dhe tendenca nuk do të ndalet: çdo muaj treguesit – numri i sulmeve nga grupet xhihadiste, numri i viktimave, numri i deklaratave që pretendojnë përgjegjësi – është më i lartë se muaji i kaluar.

Përshtypja është se për momentin kërcënimi më i fortë për Shtetin Islamik në Sahel nuk janë ushtritë lokale, por luftëtarët e Al Kaedës, të cilët enden në banda shumë të rrezikshme.

Disa ditë më parë, në Barsalogho në Burkina Faso, ata masakruan një numër njerëzish nga dyqind, deri në treqind. /Marrë nga “La Repubblica”/